Różnice kursowe – metoda podatkowa

W obrocie gospodarczym związku z wystawianiem, otrzymywaniem dokumentów oraz posiadaniem rachunków  w walucie obcej powstają różnice kursowe. Jednostki prowadzące księgi rachunkowe w celu rozliczania różnic kursowych mogą wybrać jedną z dwóch metod: bilansową lub podatkową. Podatnicy prowadzący KPIR mogą ustalają różnice kursowe wyłącznie z zastosowaniem metody podatkowej.

Metoda rachunkowa

Metoda rachunkowa może zostać wybrana pod warunkiem że w okresie nie krótszym niż trzy lata sprawozdanie finansowe będzie badane przez biegłego. O wyborze metody rachunkowej należy powiadomić urząd skarbowy w zeznaniu podatkowym za rok 2019.

Metoda podatkowa zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

W metodzie podatkowej uwzględniane są tylko różnice kursowe zrealizowane.

Przychody walutowe przelicza się na złotówki według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Koszty walutowe fakturowe przelicza się na złotówki według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia otrzymanej faktury.

Dla pozostałych kosztów np. odsetek od kredytu należy przyjąć kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych

Kurs faktycznie zastosowany

Kurs faktycznie zastosowany uwzględnia się w razie sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, to organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty.

Wyceny rozchodu środków pieniężnych w walucie obcej dokonuje się według trzech metod

Wyceny rozchodu środków pieniężnych w walucie obcej dokonuje się według trzech metod:

1) FIFO – pierwsze przyszło, pierwsze wyszło,

2) LIFO – ostatnie przyszło, pierwsze wyszło,

3) metoda cen przeciętnych– AVCO.

Jednostka jest zobowiązana do stosowania wybranej metody przez cały rok podatkowy i nie może zmienić wybranej metody w trakcie tego roku.